-
1 dost
1.1) другcan dostu — серде́чный друг
kara gün dostu — ве́рный / пре́данный друг; друг в беде́
kırk yıllık dost — ста́рый / да́вний друг
2) покло́нник (кого-чего-л.)çocuk dostu — друг дете́й
kitap dostı — книголю́б
sanat dostu — покло́нник иску́сства
3) разг. любо́вник, любо́вница2.дру́жественный, дру́жеский; дружелю́бныйiki dost devlet — два дру́жественных госуда́рства
••dost ağlatır, düşman güldürür — посл. друг говори́т го́рькую пра́вду, враг льстит
dost başa, düşman ayağa bakar — посл. друг смо́трит в лицо́, враг - на́ ноги
dost kara günde belli olur — посл. друг познаётся в беде́
dost acı söyler — посл. друг говори́т го́рькую пра́вду
- dostlar alışverişte görsün diyedostun attığı taş baş yarmaz — посл. ка́мень, бро́шенный дру́гом, го́лову не проло́мит
- dostlar başından ırak!
- dost edinmek
- dost kazığı
- dost olmak
- dost tutmak
См. также в других словарях:
dostun attığı taş baş yarmaz — dostun acı sözü veya sert davranışı insana ağır gelmez anlamında kullanılan bir söz … Çağatay Osmanlı Sözlük
dost — is., Far. dūst 1) Sevilen, güvenilen, yakın arkadaş, gönüldaş, iyi görüşülen kimse, düşman karşıtı Dostlar beni hatırlasın. Âşık Veysel 2) Erkek veya kadının evlilik dışı ilişki kurduğu kimse, zamazingo Bir dostu vardı, belalı, çapkın bir… … Çağatay Osmanlı Sözlük
